Om te leren leven, om hand in hand met mijn wezen te gaan, moet ik leren loslaten!

Loslaten van normen en waarden, van oordelen en veroordelen, van oude denkbeelden en ervaringen die me in de weg staan.

Maar ook loslaten van de spullen die ik bezit en denk nodig te hebben, evenals het loslaten van de mensen om mij heen, zelfs mijn kinderen.
Ik moet er niet meer afhankelijk van zijn om in mijn rust te kunnen blijven.

En uiteindelijk, omdat ik weet dat ik niet mijn lichaam ben maar dat mijn werkelijke ik mijn wezen is, moet ik ook mijn lichaam leren loslaten.

Dit alles kan alleen maar als ik geen veiligheid meer zoek in de stof! 

Het groeien in bewustzijn, waardoor je geleidelijk gaat loslaten, vraagt vele, soms diepgaande en moeilijke processen. Er zijn dan ook heel wat levens nodig, waarin je dit stap voor stap en in je eigen tempo gaat leren.

Het is niet alleen maar moeilijk. Als je een grotere kijk gaat krijgen op jezelf en de wereld om je heen, dan ervaar je steeds meer rust in jezelf en ga je genieten van de energie van je wezen, die zo fijn en vol is, dat je die niet meer wilt missen.

Het is een pad van vallen en opstaan, van huilen en lachen, van voelen dat dit de zin van het leven is en waarop  je steeds meer de mogelijkheden van het wezen in je leven ervaart.