Ik heb een bloedhekel aan verjaardagsfeestjes. Het binnenkomen vind ik al een dingetje. Mensen denken dat ik alles durf en mijn babbeltje mee heb, dat lijkt alleen maar zo. Ik vind die dingen spannend. Vroeger stapte ik er met schwung en energie binnen alsof het me niets deed. Ik kletste meteen met iedereen aan, goot er een paar borrels in en voilà.  Doodmoe ging ik dan naar huis. Ik was niet bij mezelf gebleven. Ik absorbeerde de gesprekjes en zat heel veel in mijn hoofd om het tempo en de gesprekken te kunnen volgen.

Onze dochter wil het huis uit. Gaat het huis uit! Onlangs ontving ze een mooi aanbod waar ze helemaal blij van werd. Met stralende ogen liet ze een filmpje zien van het ini mini woninkje.Mijn hoofd wilde uitschreeuwen: ,, O wat erg, wat zal ik je gaan missen!”